Smoutpenningen

Over Smoutpenningen schrijft P.M. Janssens in 'Volkskunde' het volgende;


Vroeger hadden in de Waasse parochies de verlovingsfeesten of de huwelijksondertrouw plaats in de kerk (Sponsalia), voorafgegaan van biecht en communie.
Later werden de huwelijksbeloften ten huize gehouden en werden gevold door een huwelijksfeest.
Welstellende boerenfamilies nodigden de plaatselijke pastoor uit als kekelijke getuige, ten huize van de bruid, waar de plechtigheid plaatsvond.
Als vergoeding verkreeg de priester voor zijn kerk "Een pot smout" of olie voor de Godslamp.
In de XVII eeuw verviel dit gebruik, en werden er geen natura producten meer geschonken aan de kerk.
Men verkreeg een "Smout-pennincken" of "redentia van eenen pot smout voor dese die ondertrouw ghedaen sijn ten huyse".